Lady Bird

Prerušen u nostalgični film o stasavanju sa vudialenovskim bujicama reči u dijalozima, Lady Bird je zapravo jedan od najlepših filmova o odnosu majke i ćerke koji su se pojavili u skorije vreme

Kristina Đuković

U trendu filmova i serija koji se bave generacijom stasalom osamdesetih godina, film Lady Bird američke glumice, scenaristkinje i rediteljke Grete Gerving deluje sveže zbog svog zanimanja za generaciju odraslu usred anksioznosti i krize dve hiljaditih godina.

I sama pripadnik ove generacije, Greta Gerving je do sada izgradila karijeru kao glumica, ali i kao scenaristkinja specifičnih dramedija o svakodnevici savremenih tridesetogodišnjaka. Do sada je najuspešnija bila u saradnji s rediteljem Noom Baumbakom, čiji film Frensis Ha o običnoj devojci koja prekasno otkriva svoj san da postane profesionalna plesačica, najbolje odslikava ironičko-idealistički pogled na svet ove autorke.

Film Lady Bird, rediteljski debi Gervingove, u mnogo čemu sledi ovaj pogled na svet, ali ga i prevazilazi u pravcu sveobuhvatnijeg generacijskog ostvarenja. Za glavnu junakinju, Kristin Mekfirson koja navršava 18. godinu 2002, mobilni telefon je još uvek retkost, a nad njenim odrastanjem se nadvija senka paranoje nakon rušenja kula bliznakinja i anksioznosti roditelja koji se suočavaju s otkazima i ekonomskom krizom. Idealizam i romantičarske ambicije koje gaji glavna junakinja – u pogledu izbora fakulteta, odlaska na cenjeniju Istočnu obalu i generalno želje da se otisne iz rodnog Sakramenta, u ovakvoj atmosferi straha, krize i sveopšte paranoje nailaze na dublje prepreke u spoljnom svetu. Mladalačka pobuna i želja da se ostavi neki trag Gervingovoj junakinji se manje oprašta i teže dopušta u odnosu na nekoliko decenija starije junake u filmovima o odrastanju kakve je pravio Džon Hjuz. Motivi međugeneracijskog nerazumevanja i pobune protiv matice u koju se upušta Lady Bird Gervingova tretira ne kao opšte mesto žanra filma o odrastanju, već kao stajnbekovski postavljenu unutrašnju dramu likova.

Pod folijom mladalačkih nemira kakve smo gledali u seriji Moj takozvani život, krije se centralna tema filma – generacijski jaz oličen u odnosu Lady Bird i njene majke, prezaposlene medicinske sestre koja strogoćom i restriktivnim ispoljavanjem emocija može da parira Oliv Kitridž. Uverljivosti i dirljivosti ovog odnosa jednako su doprinele Sirša Ronan kao ne baš uvek simpatična Lady Bird i Lori Metkalf u ulozi majke rastrzane između ljubavi prema ćerki i straha za njenu budućnost.

Prerušen u nostalgični film o stasavanju sa vudialenovskim bujicama reči u dijalozima, Lady Bird je zapravo jedan od najlepših filmova o odnosu majke i ćerke koji su se pojavili u skorije vreme. I o teretu slobode koji milenijalcima ne pada tako lako kao što se to često smatra.

Podeli s drugima